Slapeloze nachten, hoe voorkom je ze?!

Je kent het wel, slecht slapen. Het overkomt zelfs de beste snurkers wel eens. Het kent verschillende oorzaken. Sommigen hebben net een baby en moeten elk uur uit bed komen om het lieve kind tot rust te manen of een luier te verschonen. Anderen hebben last van ruziënde buren. En in de zomer is het vaak te heet en in de winter juist te koud. Ik had de laatste tijd last van slaapproblemen. Vrijwel elke dag sinds vorige week vrijdag werd ik onverklaarbaar wakker. Als ik eenmaal wakker ben dan kost het een godsvermogen om mij weer in slaap te krijgen. Ik heb zo’n hoofd wat maar niet stil te krijgen is. Het lijkt wel alsof ik altijd aan het denken ben, zelfs over de meest onbenullige dingen. Twee dagen geleden zat ik drie kwartier lang naar mijn plafond te staren terwijl ik probeerde te herinneren welke soort yogurt ik ook alweer had gegeten. Vaak probeer ik op zulke momenten mezelf te vermoeien door televisie te kijken, maar zelfs die truc leek niet meer te werken.

Mediteren

Deze maandagochtend ging de wekker weer vroeg. Het was de zoveelste keer op rij dat ik hooguit vier uurtjes mijn ogen dicht heb kunnen doen. Op mijn werk aangekomen keek Joost, een collega van me, me bezorgt aan. “Weer een rotnacht achter de rug?” vroeg hij onverschillig. Ik knikte en sjokte naar de dichtstbijzijnde koffieautomaat. Maar nog voordat ik een mok kon pakken verscheen Joost weer in mn gezichtsveld. “Ik heb misschien een oplossing voor je”, zei hij. “Mediteren.” Ik keek verbaast op. Joost leek me niet het type wat aan die oosterse kunsten zou deelnemen. “Op dit moment probeer ik alles wat me maar kan helpen om in slaap te komen”, zei ik. “Hoe werkt het?”.

Joepie

Die avond is het weer raak. Midden in de nacht zit ik rechtop in mn bed. In mijn hoofd herhaal ik de woorden van Joost: “Diep inademen met je ogen dicht. Houd vervolgens je adem vier seconden vast en blaas je uit. Probeer nergens aan te denken en als je jezelf toch betrapt, focus dan direct weer op je ademhaling.” Ik ga in kleermakerszit op mijn hoofdkussen zitten en begin de oefening. Tien minuten gaan voorbij, geen verschil. Toch hou ik vol, ik heb de slaap hard nodig. Twintig minuten later voel ik me daadwerkelijk vermoeider worden. Het werkt! Ik draai me voorzichtig in een comfortabele positie, maar net voordat mijn wang het kussen raakt hoor ik een klap. Ik zit weer rechtop in bed, maar deze keer weet ik waarom. Het geluid kwam van beneden. Ik ren de trap af om het geluid nader te inspecteren. Bij het betreden van de woonkamer wordt ik begroet door twee grote ogen die fonkelen in het maanlicht dat door de ruit naar binnen valt. Het is Joepie, mijn kat. Ik kijk naar de vloer en plots dringt het tot mij door. Joepie glijd elke nacht uit over de nieuwe vloercoating die ik afgelopen week vrijdag heb aangebracht. Het maakte mijn laminaatvloer te glad voor het arme beest met als gevolg dat hij tegen het meubilair aan botst en mij wakker maakt. Morgenochtend zal ik direct een tapijt aanschaffen voor het arme dier, dan kom ik hopelijk ook eindelijk aan mijn nachtrust toe.

Geef een reactie